เพชรพระอุมา 12

B20 นายใหญ่ยิงกวางย่างจนกินอิ่มแล้วให้แงซายออกมาสังเกตการณ์รอรับคณะที่จะเดินทางมาสมทบ หยุดพักที่หลุมอุกาบาตร มีฝนตก หลังฝนตก รพินทน์มีของอวดชาวคณะมันคือทองคำดี ๆ นี่เอง ทุกคนตื่นเต้น แต่ไม่มีใครสนใจที่จะเก็บทองที่มองเห็นเต็มไปหมด ปล่อยไป ส่วนรพินทน์หลังจากที่เข้าใจแล้วว่าแงซายยังไงก็ต้องได้รับความช่วยเหลือจากรพินทน์ เขาจึงตัดสินใจให้ซซซเก็บแผนที่ลายแทง และให้รับผิดชอบนำการเดินทางส่วนที่เหลือ เพราะเขาอ่านภาษาพม่าไม่ได้ ที่แปลมา ก็แปลไม่ครบความทำให้มีปัญหาอย่างน้อยที่เกิดมาแล้วก็เรื่องกลิ่นหอมที่ทำให้คนได้กลิ่นหมดสติอย่างที่ผ่านมา ซซซดีใจคิดว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการคือความไว้วางใจที่ได้รับจากรพินทน์โดยไม่มีข้อสงสัยว่าเขาจะทรยศ

อีกครั้งที่รพินทน์มีโอกาส หลังจากที่เคยรับรู้ว่าแม่ของแงซายหลบออกมาจากป่า และพบหนานอินที่ช่วยรับเลี้ยงเด็กกำพร้าคนนั้นซึ่งก็คือแงซายนั่นเอง คืนนี้วววบอกชื่อพ่อ ชื่อแม่ และบอกว่าตัวเองชื่อจักราช เล่าต่อว่าสิงหราช คว่ำบังลังก์ฆ่าพ่อเขาตาย แม่พาเขาหนีตายออกไปโลกภายนอก แต่เขาเห็นพ่อโดนธนูตาย ก่อนมาเป็นทหารกะเหรี่ยงเขาสอนหนังสืออยู่ที่ ม.ย่างกุ้ง  รพินทน์พูดเล่นว่าพ่อแม่คงทิ้งมรดกไว้ให้เยอะ แงซายบอกว่าไม่เยอะ แต่เขามีหน้าที่ที่จะต้องทำตามที่สัญญาไว้กับพ่อคือทศพิธราชธรรม  รพินทน์บอกว่าประวัติที่เล่ามาแต่ละครั้งไม่เคยตรงกันเลย คงโกหกจนจำไม่ได้  แงซายบอกว่ารพินทน์เป็นคนฉลาด น่าจะพิจารณาได้ว่าเรื่องไหนเป็นเรื่องจริง เรื่องไหนเป็นเรื่องเท็จ รพินทน์พูดแซวขำ ๆ หลับไปจนอาจไม่ได้ยินที่แงซายถามว่าแล้วรพินทน์จะช่วยเขาหรือไม่

เช้าวันต่อมาหลังจากที่พักกันอย่างสบาย ไชยันต์คุยกระหนุงกระหนิงอย่างกับคู่รักกับเมย์ อย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ทั้งหมดเดินทางกันต่อ รพินทน์กับแงซายประสานงานกันได้ดีขึ้น รอบนี้คนที่หายไปคือแงซาย ดารินโวยวายหาว่ารพินทน์ไม่ยอมตามหา เร่งให้ตามหา รพินทน์ต้องออกไปตามหา โดยมีดารินตามไปด้วย ตามรอยที่แงซายทำไว้เพื่อให้คนที่ตามไป ตามไปถูกทาง ดารินเห็นแงซายนอนกระดิกตีนอยู่แทบจะเข้าไปตบ แต่รพินทน์งั้งไว้ รอบนี้แงซายบอกว่าก็ออกตรวจพื้นที่ตามปกติ ไม่คิดว่าต้องบอกใคร พักเหนื่อยแล้วก็จะกลับ แต่รพินทน์ให้ดารินดูว่าจากจุดนี้คือสิ่งที่ชาวคณะอยากเห็นคือเขา... รูปนกอินทรี โดยรพินทน์อธิบายว่าเมื่อทัศนวิสัยดี มีจุดมองมุมสูงจะเห็นภาพที่ต้องการได้ดีขึ้นทำให้แงซายมาอยู่ที่จุดนี้ แต่ไม่มั่นใจเลยไม่บอกอะไรใครมากกว่า  ดารินไม่ยอมเสียรู้แงซายง่าย ๆ รอบนี้สั่งให้แงซายไปเป็นหาบคู่กับคะหยิ่น แถมยังภูมิใจอวดรพินทน์ด้วยว่ารู้ทันแงซายแล้ว ช่วงนั้นสองคนหนุ่มสาวพรอดรักอยู่ด้วยกันหลังจากที่ไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันเลย จนกระทั่งเสียงกู่จากอีก 9 คนตามมา ทั้งสองคนถึงได้ผละจากกันเหมือนไม่มีอะไร ช่วงที่อยู่ด้วยกัน ทั้งสองสารภาพรักกันอย่างหมดใจ แต่รพินทน์ยังคงเป็นรพินทน์ที่เจียมตัว จนดารินหมั่นไส้ ส่วนที่เหลือตรงมาหาดารินด้วยความดีใจที่เห็นเป้าหมายโดยไม่สนใจอาการของดารินเลยว่าจะเป็นอย่างไร ตอนนี้คณะมาถึงเขาพระศิวะแล้ว แต่ตีโจทย์ตามลายแทงไม่ออก ต้องประชุมใหญ่แสดงความเห็นกันทั้งคณะ ช่วยกันหลายคนจนสุดท้าไชยันต์ยลากเส้นแสดงทางที่จะเดิน ถึงจะรู้ว่าเสี่ยงแต่ก็ต้องเสี่ยง เพราะชัยภูมิที่เห็น เป็นสิ่งที่เห็นจริง ๆ แต่คนเขียน เขียนเมื่อสี่ร้อยปีมาแล้ว ทุกคนออกเดินทางต่อด้วยความหวัง หลังจากลากเล้นได้แล้ว และเหลือเวลาอีกสี่วันถึงจะขึ้น 5 ค่ำเดือน 12  รพินทน์นำให้เดินตัดเขา ในขณะที่หลายคนไม่เห็นด้วย เพราะต้องปีนเขา ในขณะที่เชษฐาคุยกับน้องสาวว่าคนเขียนแผนที่น่าจะเดินทางเฉพาะช่วงอากาศโปร่งเท่านั้น ถึงได้เขียนแผนที่ในลักษณะที่มองกลับทุกครั้งต้องเห็นพญาครุฑ อยู่ในท่าเดิม ไม่งั้นผิดทาง รพินทน์อธิบายให้คณะเข้าใจว่าตามเส้นที่ลากต้องผ่านเขาลูกนี้ และต้องการไปให้ถึงเนินพระจันทร์เพื่อตรวจสภาพภูมิประเทศอีกครั้ง ยังไงก็ต้องไป และแล้วก็สามารถตัดทางได้สำเร็จจริง ทุกคนปลอดภัยไม่มีใครได้รับอุบัติเหตุ สำหรับเชษฐา เขาคบคนทุกระดับแต่พอมาพบ รพินทน์ พบว่าคนคนนี้ไม่ธรพินทน์มดาเพราะเขาพูดว่าที่มาได้นี่เพราะมีคนมีบุญมา ไม่งั้นมาไม่ถึง ซึ่งในที่นี้เป็นการยอ ให้เกียรติคณะเชษฐานั่นเอง เดิมทีเขาคิดว่าน้องสาวของเขาจะเป็นสาวทึนทึกและพอเห็นว่าดารินตกหลุมรักรพินทน์เขาก็ดีใจ ในขณะที่คิดว่าฝ่ายชายไม่แสดงพิรุธอะไร แต่เขารู้อาการของน้องสาวเขาอย่างดี ช่างกระแหนะ กระแหน ซึ่งตรงกันข้ามกับความในใจที่ห่วงใจ จนเปิดพิรุธออกมาอยู่บ่อย ๆ เขาไม่ขัดข้องเลยเรื่องนี้ระหว่างการพักแรมบนเขาสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น หิมะแรกบนเขาพระศิวะ ที่ไม่ใช่เรื่องประหลาดสำหรับจักราช และประหลาดสำหรับรพินทน์ ที่เป็นคนแรกที่เห็นหิมะตกในพื้นที่ที่เขานำทาง ระหว่างที่จะเดินออกไป แงซายก็มาขวางไว้ เพราะเขาเริ่มมีอาการไข้แล้ว แงซายให้กินยาไฟบรรลัยกัลป์ ของบุญคำ  ได้ผล พอกินเลือดที่จะจับตัวแข็ง ก็อบอุ่นขึ้นอย่างประหลาด รพินทน์ปลอดภัยดีอีกครั้ง แต่ก่อนรุ่งอยู่ไม่อยู่ก็มีหมีขาวยักษ์โผล่มา แน่นอนโดนรุมกระหน่ำ ไม่มีเหลือ นอกจากนั้นยังโดนแล่หนังมาปูรองนอน ไขมันใช้จุดให้ความอบอุ่น เนื้อย่างก็แสนอร่อย เลยใครใคร่นอนอุ่น ๆ นอน ใคร ใคร่กิน กินเนื้อหมีย่าง เช้าวันนี้สำหรับทุกคนตื่นมาพบกับหิมะประหลาด แต่ระหว่างทางนี่สิ ดารินเดินช้า  เท้าพลิกอย่างแรง เลยทำเป็นพักขา รพินทน์เห็นเข้ามาช่วยผูกเชือกรองเท้า และหาเรื่องคุยให้ไม่เหงา ไม่เหนื่อย คุยไปคุยมา ดารินบอกว่าถ้ารอดชีวิตกลับไป ให้รพินทน์แต่งงานกับเธอ รพินทน์บอกว่าดารินชอบข่มขู่ เขารับไม่ได้ ดารินบอกว่าจะไม่ข่มขู่ พูดคุยให้เพลินไม่สำเร็จ เพราะดารินจบเท้ามาก ข้อเท้าบวมเป่ง นอกจากจะขาแพลงแล้ว อาการไขข้ออักเสบที่เคยเป็นมาก่อน มาออกฤทธิ์ตอนนี้ รพินทน์เสียใจมาก ยิ่งดารินบอกว่าเจ็บมานานแล้วแต่อยากเอาใจคนรักเลยต้องทนเดิน แงซายเองก็บอกว่าไม่น่าปล่อยให้นายหญิงฝืนขนาดนี้ แงซายบอกว่าตัดทางมาได้สองวัน สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เลยทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ เชษฐาสั่งให้รรเตรียมที่พักได้เลย หลังจากที่รพินทน์ไปเตรียมที่พักก็กลับมาพร้อมข่าวดีว่าพบร่องรอยของอนุชา ทุกคนดีใจมาก เมื่อทุกคนเข้าที่พักแล้ว แงซายขอออกไปตรวจพื้นที่ ไม่นานทุกคนที่พักก็ได้ยินเสียงปืน รพินทน์ขอออกไปดู พบแงซายยืนรออยู่บอกว่าเขารู้ว่าน้ำมันเลียงผาภูเขาที่เขายิงได้ ผสมกับรากไม้เคี่ยวให้เข้ากันมีสรรพคุณรักษาโรคข้อเข่าได้ ปัญหาของเขาคือเลียงผาภูเขาที่เขายิงได้ ถูกเจ้าหมียักษ์มาคว้าไปก่อน เขาจะขึ้นไปล่อหมี ให้รพินทน์คอยยิง งานนี้สำเร็จแต่คนล่อหมีตกผาไหลพรืดไปรพินทน์ฆ่าหมีได้ แต่ใจหายว่าแงซายจะประสบอุบัติเหตุซะเอง สักพักแงซายก็ทำท่าเป็นเดินไม่ถนัดมา และให้รพินทน์ขึ้นไปแย่งซากเลียงผาภูเขา เขาจะไปหารากไม้ต่อ รพินทน์โกรธจนขำ เสียงปืนนัดต่อมาทำให้มีคณะนายจ้างอีกกลุ่มตามลงมาดู และทราบว่ารพินทน์เตรียมยาให้ดาริน ยาที่เคี่ยวกลิ่นฉุนมาก แงซายทำอยู่คนเดียว แต่สั่งไว้ว่าให้เก็บของดีของเลียงผาภูเขาให้ดารินกินก่อน ให้เตรียมม่านกั้นไว้เพื่อให้นวดชโลมทั่วตัว มาเรียปลุกดารินมากินยาที่ทั้งขื่นและขม ก่อนกินถามว่าใครจัดยาให้พอรู้ว่าเป็นรพินทน์ก็ไม่ได้ว่าอะไร นอกจากนั้นกว่าที่จะชโลมน้ำมันกันได้ ดารินไม่ยอมจนเชษฐาต้องตะโกนให้ดารินทำตาม เพื่อเอาใจทุกคนดารินต้องยอม แต่ไม่วายถือมีดสปริงไว้ป้องกันตัวเพราะเมย์ชอบเล่นอุบาทว์ จริง ๆ พอจะเสร็จการชโลมน้ำมัน มาเรียคุยมาถึงไม่เชื่อว่าดารินจะบริสุทธิ์ จะตรวจสอบเลยโดนลูกถีบ ดารินไม่รู้ตัวว่าขาใช้ถีบได้แล้ว แต่มาเรียรู้สึกผิดปกติสองสาวดีใจส่งเสียงดัง พอคณะจะมาดูดารินจะเดินโชว์ รพินทน์เรียกแงซายมาขอความเห็น แงซายพูดกะเหรี่ยงกับรพินทน์ว่าให้นอนพักก่อนพรุ่งนี้จะหายดี ดารินยอมทำตาม ในที่สุดรพินทน์เล่าให้ฟังว่ายาขนานนี้เป็นสูตรขอแงซายงไม่ใช่ของเขา ดารินคาใจเรียกแงซายมาถาม  แงซายบอกว่าต้องให้เกียรติผู้กอง และอีกอย่างกลัวว่ายาลูกป่าจะดูไม่น่าศรัทธา กลัวคนที่มีความรู้จะไม่เชื่อ ดารินจำนงต่อเหตุผลขอแงซายง ไม่ติดใจอะไร คืนนั้นรพินทน์ได้มุมหลับอย่างสบายพักใหญ่ ดารินก็มาจูบปลุกสองคนนอนกอดกันและกันคุยกัน จนเช้า รพินทน์จะไปปลุกคนอื่น ๆ เพื่อเตรียมเดินทาง แต่ดารินห้ามไว้ขออยู่ตามลำพังกับแงซาย สองคนอยู่ในอ้อมแขนของกันและกัน จนได้ยินเสียงคนเดินทางรพินทน์รีบผลักดารินออกห่างตัวเพราะคิดว่าไม่เหมาะสมไม่ว่าจะมีใครเห็นเข้า แต่คนที่มาคือแงซายที่บอกว่าขอแงซายอยู่ด้วยคนเพราะนายใหญ่กำลังเดินมา