B13 ระหว่างที่คณะรพินทร์ตรวจดูรายละเอียดสิ่งที่พบ ผีดิบย่องเข้ามาจะทำร้ายรพินทร์ แต่ขุนพลวรมันต์ในร่างของแงซายเข้ามาสกัดไว้ได้ทันและเกิดการต่อสู้กันอย่างดุเดือด ผีดิบไม่มีตัวเดียวแต่ตอนนี้มีหลายตัวมาก บางตัวตรงเข้ารัดร่างดารินแต่ดารินหนีออกมาได้ ดีที่ดารินใช้ไม้ทาเมนส์คอยสกัดทำให้เจ้าผีดิบผงะหงายไป ระหว่างนั้นเองคณะเชษฐาก็มาช่วย แต่ผีดิบฆ่าไม่ตาย รพินทร์นึกได้ตะโกนบอกให้ดารินถอนกริชออก ว่าแล้วยิ่งกว่านิยาย...เจ้าผีดิบทุกตัวหยุดการเคลื่อนไหวทันที รพินทร์คว้ากริชจากดารินและผวาไปหยิบคัมภีร์ออกมาถือ เมื่อทุกอย่างสงบลงทั้งคณะลองขยับโลงแก้ว ที่จริงแล้วเป็นวัสดุโปร่งใส แต่ทันทีที่มีการขยับปรากฎว่าร่างหญิงสาวสวยที่นอนในโลงแก้ว สลายกลายเป็นเถ้าในทันที ทุกคนถอยออกมา ระหว่างนั้นคณะใหญ่หลังจากสอบถามความเป็นไปกันคร่าว ๆ ก็ได้ยินเสียงปืนที่คิดว่าเป็นแน่ที่พวกเขาตามหากันอยู่ จริง ในที่สุดก็ระเบิดช่องช่วย มาเรียออกมาได้ และยังช่วยกันระเบิดปิดช่องที่เคยเป็นที่วางโลงแก้วด้วย ตอนนั้นทุกคนรับรู้ได้ว่าพันธุมวดีมาขอบคุณทุกคนที่ช่วยปลดปล่อยเธอ และบริวารเป็นอิสระ แม้ว่ากลางคืนแล้วแต่เชษฐาก็ขอให้ทุกคนเดินทางกลับที่พักที่ตั้งไว้และอยู่ไม่ไกลจากประสาทพันธุมวดีเท่าไรนัก คืนนั้นดารินเอาสร้อยเครื่องรางมาคืนให้รพินทร์ (ได้มาตอนที่ดารินโดนมันตรัยสะกดระหว่างที่หลงป่าอยู่กับรพินทร์) หลังจากตรวจที่พักเรียบร้อยตามปกติ รพินทร์จะกลับเข้านอนด้วยความเหนื่อยอ่อน ที่ต้องผจญภัยมาทั้งวัน ไม่ทันสังเกตการณ์นอนของแต่ละคน มารู้ตัวอีกทีคือเขานอนติดมาเรีย จุดที่เขานอนเคยเป็นที่นอนของมาก่อน คืนนั้นมาเรียแกล้งรพินทร์ แทบกระอักตาย เช้าขึ้นมาอีกแหละมาเรียเป็นคนปลุกเขาขึ้นมา เขายังไม่หายโกรธเลยด่าออกไป ปรากฏว่าดารินหายไปจากที่พัก โดยไม่มีอาวุธติดตัว ทั้งคณะสะกดรอยไปกลางดึกนั่นเอง และก็รู้ว่ามันตรัยเอาตัวดารินไปเพื่อเป็นข้อต่อรองขอคัมภีร์มายาวินคืน แลกกับอิสระของดาริน และนัดเวลากัน แถวนั้นหมอกจัดมาก สรุปว่าตกลงตามข้อแลกเปลี่ยนของมันตรัย ระหว่างการเตรียมการตามข้อแลกเปลี่ยนรพินทร์ให้บุญคำเอากระสุนปืนของเขาคลุกเมนส์ ทั้ง ๆ ที่บุญคำเตือนว่ายิงไม่เข้าเป้าจะมาว่าแกไม่ได้ ส่วนเชษฐาเห็นสองคนทำอะไรกัน ก็ขอร่วมวงด้วย คนอื่น ๆ ไม่ระแคะระคายอะไร ตามแผนรพินทร์ จะนำกลุ่มใหญ่ไปวางคัมภีร์ที่จุดนัดพบ และเดินส่งเสียงดังถอยออกมา ในขณะที่เชษฐา บุญคำจะหาจุดซุ่มยิง ที่รพินทร์จะตามมาสมทบทีหลัง เพราะตราบเท่าที่หมอกจัดเป็นปัญหาของพวกมนุษย์ก็น่าจะเป็นปัญหาสำหรับผีดิบด้วย
ฝ่ายดารินคืนสติขึ้นมาในที่มืดพร้อมกับรู้ว่าถูกมัดนอนราบอยู่ ตะโกนร้องไปก็ไม่ช่วยอะไรเลยในที่สุดมันตรัยก็โผล่ออกมา พร้อมกับเรียกดารินว่าจิตรางคนางค์ ดารินถามว่าเจ้าเรียกใคร มันตรัยได้แต่บอกว่านางผู้กล้าจำความในชาติภพเก่าไม่ได้แล้ว แต่บอกว่ามีข้อตกลงแลกตัวดารินกับคัมภีร์ และมันตรัยก็หายไป ระหว่างนั้นเองพันธุมวดีก็ปรากฏร่างที่สวยงามให้ดารินเห็น มาแสดงความขอบคุณที่พวกของดารินปล่อยเธอ และบริวารเป็นอิสระ และจะให้วรมันต์ขอใช้ร่างแงซายจนกว่าจะปราบมันตรัยได้ และให้วรมันต์มาช่วยดาริน ออกจากที่ขังไปได้ ระหว่างทางวรมันต์พาไปดูจุดที่เป็นเสือหิน ที่บอกว่าให้กำจัดเสือหินเสียเพื่อไม่ให้มันตรัยใช้ร่างเสือได้ ซึ่งถึงที่พักก็จะรู้เอง และพาดารินกลับที่พักอย่างปลอดภัย
ทุกอย่างเป็นไปตามแผนแต่ปรากฎว่าพักเดียวที่ซุ่มกันอยู่พรานของรพินทร์ก็มาแจ้งให้ทราบว่าดารินกลับไปที่พักแล้ว รพินทร์กับเชษฐารีบตามพรานกลับที่พัก และให้ดารินนำทางตรงไปวางระเบิดเสือหิน ตามที่วรมันต์แนะไว้ ระหว่างทางพอดารินเริ่มงงเพราะไม่ได้ทำเครื่องหมายไว้ แงซายที่มีวิญญาณของวรมันต์ก็มาช่วยชี้ทางให้ ทั้งหมดวางระเบิดเสือสำเร็จ รอแต่ว่าเมื่อไรเสือขยับตัวเมื่อนั้น ระเบิดจะทำงานทันที สุดท้ายรพินทร์ตกลงเลือกคะหยิ่นที่มีความสามารถในการรับรู้โดยไม่ต้องมองเห็น เพียงแต่ตกลงกันว่าถ้าไม่บอกให้วิ่งห้ามวิ่งหนีกันก่อน ได้เวลาทั้งสองคนไต่คลำไปในความมืดโดยทุกคนงงว่าไปได้อย่างไร ที่คัมภีร์มายาวิน รพินทร์เข้าใกล้มากที่สุด และในที่สุดคะหยิ่นก็บอกว่ามีสองเท้าเดินเข้ามาแล้ว ลักษณะลังเล ระแวดระวัง พอถึงจุด รพินทร์ตะโกนเอามัน แล้วกระแทกพานท้ายปืนเข้าตัวผีดิบ มันตรัยคว้าคัมภีร์ได้วิ่งหนี รพินทร์ตามไปแต่ยิงไม่ถูก เชษฐากับพวกตามมาเห็นแต่คะหยิ่นเต้นหยอย ๆ เกือบโดนบุญคำเตะซะแล้ว ทั้งหมดตามรพินทร์ไป มันตรัยหนีขึ้นที่สูง รพินทร์ตามไปแต่เชษฐาตะโกนบอกให้ถอยกลับมา รพินทร์เลยถอยกลับมารวมกลุ่มนายจ้างและให้กระจายกำลังเฝ้าไว้ แต่ทนไม่ได้ กลัวมันตรัยจะเอาคัมภีร์มายาวินหายไปทางอื่นที่เขาไม่ชำนาญทาง หลายคนรู้ว่าเป็นรพินทร์แต่มาเรียฉาดไฟสาดหน้าเขา แถมขู่ว่าถ้าเป็นรพินทร์ให้ลงมาหาเธอ รพินทร์ขัดบอกว่าหยุดราคะซะที มาเรียเปิดเสื้อให้ดูรพินทร์เห็นรอยเขียวช้ำเป็นรอยนิ้วมือตนก็ตกใจว่าเขารุนแรงกับมาเรียมาก มาเรียไม่ว่าอะไรแต่ขอให้รพินทร์จูบเธอ รพินทร์ต้องทำตามที่มาเรียบอก และคิดว่าถ้าหากไม่อยู่ในสถานการณาคับขันอย่างนี้เขาอาจทำอะไรเลยเถิดไปเพราะมาเรียให้ท่าเขาอย่างมาก ทันใดนั้นก็ฉายไฟปราดมา รพินทร์เลยรีบแยกตัวไปตาล่ามันตรัย มันตรัยอยู่บนที่สูงกว่าเตรียมยกหินทุ่มรพินทร์ แต่รพินทร์หลบได้มาห้อยตัวอยู่หน้าผาอย่างน่าหวาดเสียว พอดีเชษฐายิงด้วยลูกปืนคลุกประจำเดือนจนหมดสามลูกที่เตรียมไว้ มันตรัยชะงัก เกือบตายละร่างผีดิบไปเข้าเสือหิน ทำให้ทุกคนได้ยินเสียงระเบิด เมื่อวิญญาณเข้าร่างเสือไม่ได้ก็กลับมาเข้าร่างผีดิบอีกครั้ง ร่างผีดิบโผเข้าหารพินทร์ที่อยู่ริมหน้าผา รพินทร์เบี่ยงตัวหลบ ทำให้ร่างผีดิบตกลงไปด้านล่าง คณะหามศพตายซากกลับไปเผาพร้อมคัมภีร์และกริช แต่ไม่ไหม้ จนบุญคำต้องงัดห่อใบบอนมาให้มาเรียโยนใส่กองเพลิง ทุกอย่างก็จบสิ้นลง พร้อมกับดารินเป็นลมหมดสติไปด้วย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น